Fractura Hoffae est fractura plani coronalis condyli femoris. Primum a Friderico Busch anno 1869 descripta est et iterum ab Alberto Hoffa anno 1904 relata, et ex eo nominata est. Dum fracturae plerumque in plano horizontali fiunt, fracturae Hoffae in plano coronali fiunt et rarissimae sunt, ita saepe in diagnosi clinica et radiologica initiali non animadvertuntur.
Quando fractura Hoffae fit?
Fracturae Hoffae vi sectionis in condylum femoris ad genu causantur. Laesiones magnae energiae saepe fracturas intercondylares et supracondylares femoris distalis efficiunt. Inter mechanismos frequentissimos sunt accidentia vehiculorum motoriorum et vehiculorum motoriorum, necnon casus ex alto. Lewis et al. demonstraverunt plerosque aegros cum laesionibus similibus vi impactus directi in condylum femoris lateralem causatos esse dum motocicletam cum genu ad 90° flexo vehebantur.
Quae sunt manifestationes clinicae fracturae Hoffae?
Symptomata principalia fracturae Hoffae singularis sunt effusio genus et haemarthrosis, tumor, genu varum vel valgus levis et instabilitas. Dissimiles fracturis intercondylaribus et supracondylaribus, fracturae Hoffae maxime casu inveniuntur in studiis imaginum. Quia pleraeque fracturae Hoffae ex laesionibus magnae energiae oriuntur, laesiones compositae coxae, pelvis, femoris, patellae, tibiae, ligamentorum genus, et vasorum popliteorum excludendae sunt.
Cum fractura Hoffae suspecta est, quomodo radiographias capere oportet ne diagnosis omittatur?
Radiographiae anteroposteriores et laterales ordinariae regulariter peraguntur, et prospectus obliqui genus, cum necesse est, fiunt. Cum fractura non significanter dislocata est, saepe difficile est eam in radiographis detegere. In prospectu laterali, levis discordia lineae articulationis femoralis interdum videtur, cum vel sine deformitate valgi condylaris, pro condylo implicato. Pro forma femoris, discontinuitas vel gradus in linea fracturae in prospectu laterali videri potest. Attamen, in vero prospectu laterali, condyli femores non se imbricare videntur, cum si condyli breviati et dislocati sunt, se imbricare possunt. Ergo, prospectus incorrectus articulationis genus normalis nobis falsam impressionem dare potest, quae prospectibus obliquis demonstrari potest. Ergo, examinatio tomographiae computatae necessaria est (Figura 1). Resonantia magnetica (MRI) adiuvare potest ad aestimanda texta mollia circa genu (ut ligamenta vel menisci) pro laesione.
Figura 1, tomographia computata ostendit aegrotum fracturam Hoffae typi Letenneur II C condyli femoris lateralis habuisse.
Quae sunt genera fracturarum Hoffae?
Fracturae Hoffae in typum B3 et typum 33.b3.2 in classificatione AO/OTA secundum classificationem Muller dividuntur. Postea, Letenneur et al. fracturam in tres typos diviserunt, secundum distantiam lineae fracturae femoris a cortice posteriori femoris.
Figura 2 Classificatio Letenneur fracturarum Hoffae
Typus I:Linea fracturae sita est et parallela est cortici posteriori diaphyseos femoris.
Typus II:Distantia a linea fracturae ad lineam corticalem posteriorem femoris ulterius in subtypos IIa, IIb et IIc dividitur secundum distantiam a linea fracturae ad os corticale posterius. Typus IIa proximus est cortici posteriori diaphyseos femoris, dum IIc longissimus est a cortice posteriori diaphyseos femoris.
Typus III:Fractura obliqua.
Quomodo consilium chirurgicum post diagnosim formare?
1. Selectio fixationis internae Generaliter creditur reductionem apertam et fixationem internam esse normam optimam. Pro fracturis Hoffae, selectio implantatorum fixationis idoneorum satis limitata est. Cochleae compressionis cavae partim filetatae ad fixationem ideales sunt. Optiones implantatorum includunt cochleas compressionis cavae partim filetatas 3.5mm, 4mm, 4.5mm et 6.5mm et cochleas Herbert. Cum opus est, laminae anti-labentes idoneae etiam hic adhiberi possunt. Jarit per studia biomechanica cadaverum invenit cochleas laxas posteroanteriores stabiliores esse quam cochleas laxas anteriores-posteriores. Tamen, munus ducens huius inventionis in operatione clinica adhuc incertum est.
2. Technologia chirurgica Cum fractura Hoffae cum fractura intercondylari et supracondylari coniuncta invenitur, satis attentionis ei tribuenda est, quia consilium chirurgicum et electio fixationis internae ex condicione supradicta determinantur. Si condylus lateralis coronaliter scissus est, expositio chirurgica similis est fracturae Hoffae. Attamen, cochleam condylarem dynamicam adhibere non prudens est, et lamina anatomica, lamina sustentatoria condylaris, vel lamina LISS ad fixationem loco eius adhibenda est. Condylus medialis per incisionem lateralem difficile figitur. Hoc in casu, incisio anteromedialis addita requiritur ad fracturam Hoffae reducendam et fixandam. Quoquo modo, omnia fragmenta ossis condylaris maiora cochleis laxo post reductionem anatomicam condyli fixantur.
- Methodus chirurgica: Aegrotus in lecto fluoroscopico supino iacet, torniquete instructus. Fulcrum adhibetur ad angulum flexionis genu circiter 90° conservandum. Pro fracturis Hoffa medialibus simplicibus, auctor incisionem medianam cum aditu parapatellari mediali praefert. Pro fracturis Hoffa lateralibus, incisionem lateralem adhibet. Quidam medici suadent aditum parapatellarem lateralem etiam electionem rationabilem esse. Postquam extremitates fracturae detectae sunt, exploratio ordinaria perficitur, deinde extremitates fracturae curette purgantur. Sub visione directa, reductio forcipe reductionis puncti perficitur. Si opus est, ars "joystick" filorum Kirschner ad reductionem adhibetur, deinde fila Kirschner ad reductionem et fixationem adhibentur ad dislocationem fracturae impediendam, sed fila Kirschner implantationem aliorum cochlearum impedire non possunt (Figura 3). Saltem duae cochleae adhibentur ad fixationem stabilem et compressionem interfragmentariam consequendam. Terebra perpendiculariter ad fracturam et longe ab articulatione patellofemorali terebra. Cavum articulationis posteriorem terebrare vitandum est, praesertim fluoroscopia C-arm. Cochleae cum vel sine laminis, prout opus est, ponuntur. Cochleae ad cartilaginem subarticularem figendam et ad congruentem deprimendam profundae esse debent. Intra operationem, genu inspicitur propter concomitantes laesiones, stabilitatem, et amplitudinem motus, et irrigatio diligens perficitur antequam vulnus claudatur.
Figura 3 Reductio et fixatio temporaria fracturarum Hoffae bicondylarum filis Kirschnerianis per chirurgiam, filis Kirschnerianis adhibitis ad fragmenta ossium extrahenda.
Tempus publicationis: XII Martii, MMXXXV
