Fracturae metacarpi phalangeae communes sunt in traumatibus manus, quae circiter quartam partem aegrotorum traumatibus manus affectorum constituunt. Ob delicatam et complexam structuram manus et delicatam functionem motus, momentum et technica curationis fracturae manus multo magis intricatae sunt quam curatio aliarum fracturarum ossium longorum. Stabilitatem fracturae post reductionem curare est clavis ad prosperam curationem fracturarum metacarpi phalangeae. Ad functionem manus restituendam, fracturae saepe fixationem aptam requirunt. Olim, fixatio externa gypso vel fixatio interna filo Kirschner saepe adhibita est, sed saepe non conducit ad exercitationem rehabilitationis articularis postoperativam praecocem propter fixationem inaccuratam vel longum tempus fixationis, quae maiorem vim in recuperationem functionis articulationis digitalis habet et certas difficultates rehabilitationi functionali manus affert. Methodi curationis modernae magis magisque utuntur fixatione interna validiore, ut fixatione cochleis micro-laminarum.
Ego.Quae sunt principia curationis?
Principia curationis fracturarum metacarpialium et phalangealium manus: reductio anatomica, fixatio levis et firma, actiones praecoces et exercitatio functionalis. Principia curationis fracturarum intra-articularium et peri-articularium manus eadem sunt ac aliarum fracturarum intra-articularium, quae etiam ad anatomiam superficiei articularis et actiones functionales praecoces restituendas pertinent. Cum fracturae metacarpialium et phalangealium manus curantur, conatus adhibendi sunt ad reductionem anatomicam efficiendam, et rotatio, angulatio lateralis, aut dislocatio angularis >10° ad aspectum dorsalem palmae non fieri debet. Si extremitas fracturae phalangeae metacarpialis rotatur vel angulariter lateraliter dislocatur, trajectoriam motus normalis flexionis et extensionis digiti mutabit, faciens ut cum digito adiacente durante flexione moveatur vel cadat, afficiens accuratiam functionis digiti; Et cum dislocatio angularis ad partem dorsalem palmae >10° est, superficies contactus levis inter os et tendinem destruitur, resistentiam et amplitudinem motus flexionis et extensionis tendinis augens, et laesio chronica tendinis fit, periculum rupturae tendinis inducens.
II.Quae materiae ad fracturas metacarpianum eligi possunt?
Multae materiae fixationis internae pro fracturis metacarpi exstant, ut fila Kirschneriana, cochleas, laminae et fixatores externi, inter quos fila Kirschneriana et microlaminae frequentissime adhibentur. Pro fracturis metacarpi, fixatio interna microlaminarum commoda manifesta prae fixatione filo Kirschneriana habet et primum adhiberi potest; pro fracturis phalangis proximalis, microlaminae plerumque superiores sunt, sed cum difficile est cochleas inserere pro fracturis segmenti distalis phalangis proximalis et capitis, fixatio interna filo Kirschneriano transverso adhibenda est, quae magis conducit ad recuperationem functionis digiti affecti; fila Kirschneriana primum adhibenda sunt ad curationem fracturarum phalangis mediae.
- Filum Kirschnerianum:Fixatio interna filo Kirschneriano per plus quam septuaginta annos in praxi clinica adhibita est et semper fuit materia fixationis internae frequentissima pro fracturis metacarpianis et phalangeis. Facile operatur, oeconomica et practica est, et est methodus fixationis internae classissima. Ut fixatio interna frequentissima ad curationem fracturarum manuum, adhuc late in usu est. Commoda fixationis internae filo Kirschneriano: ① Facile operatur et valde flexibilis in usu; ② Minus exutio textus mollis, minor impetus in sanguinis copiam extremitatis fracturae, minus trauma chirurgicum, et conducit ad sanationem fracturae; ③ Facile acus iterum removetur; ④ Pretium vile et lata applicationis amplitudo, apta plerisque fracturis manus (ut fracturis intra-articularibus, fracturis gravibus comminutis et fracturis phalangeis distalibus).
2. Microlaminae metacarpophalangealesFirmitas interna fracturarum manuum fundamentum est exercitationis functionalis praecocis et condicio necessaria ad bonam functionem manus restituendam. Technologia fixationis internae AO requirit ut extremitates fracturarum accurate secundum structuram anatomicam repositionentur et ut extremitates fracturarum sub condicionibus functionalibus stabiles sint, quod vulgo "firmitas" appellatur, ut motus activus praecox permittatur. AO etiam operationes chirurgicas minimaliter invasivas inculcat, cum attentione ad tutelam sanguinis. Fixatio interna microlaminarum ad curationem fracturarum manuum eventus satisfactorios consequi potest in terminis roboris, stabilitatis extremitatum fracturarum, et pressionis inter extremitates fracturarum. In terminis recuperationis functionalis postoperativae, temporis sanationis fracturarum, et indice infectionis, creditur efficaciam laminarum microtitanium significanter meliorem esse quam efficaciam filorum Kirschner. Praeterea, cum tempus sanationis fracturarum post fixationem cum laminis microtitanium significanter brevius sit quam aliarum methodorum fixationis, utile est aegris vitam normalem praecociter resumere.
(1) Quae sunt commoda fixationis internae microlaminarum?
① Filis Kirschnerianis comparatis, materiae cochlearum microlaminarum meliorem compatibilitatem textuum et meliorem responsionem textuum praebent; ② Stabilitas systematis fixationis laminae et cochleae et pressio in fine fracturae fracturam reductioni anatomicae propius, fixationem certiorem, et sanationi fracturae conducunt; ③ Exercitatio functionalis praecox plerumque post fixationem microlaminarum permittitur, quod recuperationi functionis manus conducit.
(2) Quaenam est methodus chirurgica microlaminarum adhibenda?
Chirurgia plerumque sub anaesthesia plexus brachialis perficitur, et torniquetum pneumaticum plerumque requiritur. Incisio dorsalis phalangum metacarpialium sumitur, aponeurosis dorsalis digitorum secatur vel musculus interosseus et os metacarpiale penetrantur ut extrema fracturae ossium metacarpialium vel phalangealium patefiant, periosteum detrahitur, et fractura sub visione directa reducitur. Laminae rectae fracturis transversalibus segmenti medii et fracturis obliquis brevibus aptae sunt, laminae T ad basin metacarpi et phalangeum fixandam, et laminae T vel laminae L 120° et 150° ad fracturas obliquas longas et comminutas fixandas aptae sunt. Lamina plerumque in latere dorsali ossis ponitur ne lapsus tendinis et diuturna detritio fiat, quod exercitationi functionali praecoci conducit. Saltem duae cochleae ad duos extremos fracturae figendos adhibendae sunt; alioquin stabilitas mala erit, et fila Kirschneriana vel cochleae extra laminam necessariae sunt ad fixationem adiuvandam ut finis stabilis fixationis assequatur.
3. Cochleae minimaeMini-cochleae similem stabilitatem habent ac laminae ferreae in fixatione fracturarum spiralium vel obliquarum longarum, sed amplitudo nudationis textuum mollium et periostei minor est quam fixationis laminae ferreae, quod conducit ad tutelam sanguinis et congruit cum notione operationis minimaliter invasivae. Quamquam laminae typi T et typi L ad fracturas prope articulares exstant, recuperatio functionis articularis post observationem postoperativam peior est quam in fracturis diaphysealibus. Mini-cochleae etiam certa commoda habent in fixatione fracturarum intra-articularium et peri-articularium. Cochleae in os corticale affixae magnum onus tensionis sustinere possunt, ita fixatio firma est, et extremitates fracturae comprimi possunt ut superficies fracturae in contactu proximo fiat, tempus sanationis fracturae brevietur et sanatio fracturae facilitetur, ut in Figura 4-18 demonstratur. Fixatio interna mini-cochleae fracturarum manus praecipue adhibetur ad fracturas obliquas vel spirales diaphyseales et fracturas avulsionis intra-articulares maiorum ossium. Notandum est, cum solae cochleae minutae ad fracturas obliquas vel spirales ossis diaphysealis manus figendas adhibentur, longitudinem lineae fracturae saltem duplo diametro ossis diaphysealis esse debere, et cum segmenta fracturae avulsa in articulatione figantur, latitudinem segmenti ossis saltem triplo diametro fili esse debere.
4. Microfixator externus:Fracturae metacarpi phalangeae comminutae interdum difficile anatomice reducuntur aut firmiter interne figi non possunt, etiam post incisionem chirurgicam, propter destructionem sustentationis ossis. Instrumentum fixationis externum longitudinem fracturae comminutae sub tractione restituere et conservare potest, munus fixationis relativae agens. Instrumenta fixationis externa metacarpi phalangea varia in diversis positionibus collocantur: phalanges metacarpi 1 et 2 in latere radiali dorsali, phalanges metacarpi 4 et 5 in latere ulnari dorsali, et phalange metacarpi 3 in latere radiali dorsali vel ulnari dorsali, pro casu, collocatur. Attende ad punctum insertionis acus ne tendini laedatur. Fracturae clausae sub radiographia reduci possunt. Cum reductio non est idealis, parva incisio fieri potest ad reductionem adiuvandam.
Quae sunt commoda fixatorum externorum?
① Operatio simplex, varias dislocationes extremitatum fracturarum accommodare potest; ② Fracturas intra-articulares ossium metacarpophalangealium efficaciter reducere et corrigere potest sine laesione superficiei articularis, et superficiem articularem distrahere potest ad contracturam capsulae articularis et ligamenti collateralis prohibendam; ③ Cum fracturae comminutae anatomice reduci non possunt, cum fixatione interna limitata coniungi possunt, et fixator externus lineam vis partim reducere et conservare potest; ④ Exercitia functionalia praematura digiti affecti in articulatione non fixa permittere ad rigiditatem articularis et osteoporosis vitandas; ⑤ Fracturas manus efficaciter corrigere potest sine perturbatione curationis postoperativae vulneris in manu affecta.
Tempus publicationis: XXI Decembris MMXXIV
