I. Qui sunt diversi modi fixationis externae?
Fixatio externa est instrumentum ad ossibus brachii, cruris, vel pedis paxillis filisque affixum. Hi paxilli et fila filisque per cutem et musculos transeunt et in os inseruntur. Pleraque instrumenta extra corpus sunt, itaque fixatio externa appellatur. Typice haec genera comprehendit:
1. Systema fixationis externae unilaterale non removibile.
2. Systema fixationis modulare.
3. Systema fixationis anuli.
Utrumque genus fixatorum externorum cardine adjungi potest ut articulatio cubiti, coxae, genu vel talocruralis moveri possit durante curatione.
• Systema fixationis externae unilaterale non removibile vectem rectam habet quae in uno latere brachii, cruris, vel pedis ponitur. Ossei cochleis saepe hydroxyapatite obductis connectitur, ut cochlearum "tenacitatem" in osse meliorem reddant et laxitatem impediant. Patienti (vel familiari) instrumentum fortasse pluries in die rotando bullas aptare debebit.
• Systema fixationis modulare ex variis componentibus constat, inter quos fibulae connexionis acus-virgae, fibulae connexionis virgae-virgae, virgae connectentes fibrae carbonis, acus tractionis osseae, connectores anulorum-virgae, anuli, virgae connectentes adaptabiles, connectores acus-anularis, acus ferreae, etc. Hae componentes flexibiliter combinari possunt secundum condiciones specificas aegroti ad diversas configurationes fixationis formandas.
• Systema fixationis anulorum bracchium, crus vel pedem quod curatur vel totum vel partim circumdare potest. Hi fixatores ex duobus pluribusve anulis circularibus constant, qui fulcris, filis vel paxillis coniunguntur.
QuidSunt tres gradus curationis fracturae?
Tres gradus curationis fracturae — primum auxilium, reductio et fixatio, et recuperatio — inter se conexi et necessarii sunt. Primum auxilium condiciones pro curatione subsequenti creat, reductio et fixatio clavis curationis sunt, et recuperatio ad functionem restituendam magni momenti est. Per totum processum curationis, medici, nutrices, therapistae rehabilitationis et aegroti arcte inter se laborare debent ut sanationem fracturae et recuperationem functionis promoveant.
Methodi fixationis includunt fixationem internam, fixationem externam, et fixationem gypsaceam.
1. Fixatio interna laminas, cochleas, clavos intramedullares, aliaque instrumenta ad extremitates fracturae interne figendas adhibet. Fixatio interna apta est aegris quibus praecox ponderis sustentatio requiritur vel magna stabilitas fracturae requiritur.
2. Fixatio externa instrumentum fixationis externum requirit ad extremitates fracturae externe figendas. Fixatio externa adhibetur ad fracturas apertas, fracturas cum gravi laesione textus mollis, vel casus ubi textus mollis protegi debet.
3. Gipsum partem laesam gypso immobilizat. Gipsum aptum est fracturis simplicibus vel ut mensura fixationis temporaria.
- Quae est forma plena LRS??
LRS est abbreviatio pro Systemate Reconstructionis Membri (Limb Reconstruction System), quod est fixator externus orthopaedicus provectus. LRS praesto est ad curationem fracturarum complexarum, defectuum ossium, discrepantiae in longitudine cruris, infectionum, malformationum congenitarum vel acquisitarum.
LRS in loco apto figit per fixatorem externum extra corpus installatum et paxillis ferreis vel cochleis per os transeundum. Hi paxilli vel cochleæ cum fixatore externo connectuntur, structuram sustentatricem stabilem formantes ut os stabile maneat per processum sanationis vel elongationis.
Proprietas:
Adaptatio Dynamica:
• Proprietas magni momenti systematis LRS est facultas eius dynamiciter adaptandi. Medici configurationem fixatoris quovis tempore modificare possunt secundum progressum convalescentiae aegroti.
• Haec flexibilitas permittit LRS se ad varias curationis necessitates accommodare et efficaciam curationis curat.
Auxilium Rehabilitationis:
• Dum ossa stabiliunt, systema LRS aegrotis permittit ut in exercitiis mobilisationis et rehabilitationis praematuris se dedant.
• Hoc adiuvat ad atropiam musculorum et rigiditatem articularium minuendam, recuperationem functionis membrorum promovens.
Tempus publicationis: XX Maii, MMXXXV
