Post fracturam, os et tela circumjacentia laeduntur, et varia principia et modi curationis secundum gradum laesionis adhibentur. Antequam omnes fracturae curentur, necesse est magnitudinem laesionis determinare.
Laesiones textuum mollium
I. Classificatio
Fracturae clausae
Laesiones textuum mollium a levibus ad graves graduantur, plerumque methodo Tscherne utens (Fig. 1).
Laesio Gradus 0: Laesio textus mollis levis
Laesio gradus primi: abrasio superficialis vel contusio textus mollis locum fracturae tegentis
Laesio gradus secundi: contusio musculi insignis vel contusio cutis contaminatae vel utraque
Laesio Gradus III: Gravis laesio textus mollis cum gravi dislocatione, contusione, syndroma compartimenti, vel laesione vasculari
Figure1：Tscherne Classification
Fractura Aperta
Quia fractura cum mundo externo communicat, gradus laesionis textus mollis cum quantitate energiae quam membrum per trauma expertum est refertur, et classificatio Gustilo plerumque adhibetur (Figura 2).
Figura II: Classificatio Gustilo
Typus I: Vulnus mundum longitudine < 1 cm, laesio musculi parva, nulla exfoliatio periostei manifesta. Typus II: Vulnus longitudine > 1 cm, nulla laesio textus mollis manifesta, formatio lembi aut avulsio.
Typus III: Vulnera cutem, musculos, periosteum, et os comprehendunt, cum traumate ampliore, inter quos genera specialia vulnerum sclopetorum et vulnera rustica.
Typus IIIa: Contaminatio late diffusa et/vel praesentia laesionum profundarum textuum mollium, textus molles cum tegmine adaequato ossium et structurarum neurovascularium.
Typus IIIb: cum laesione ampla textus mollis, metastases musculorum rotationales vel liberae requiruntur per curationem ad operimentum efficiendum.
Typus IIIc: Fracturae apertae cum laesione vasculari reparatione manuali requirente. Classificatio Gustilo tempore peior fieri solet, cum mutationibus in gradu laesionis per reparationem animadversis.
II. Curatio iniuriarum
Sanatio vulnerum oxygenationem, activationem mechanismorum cellularium, purgationem vulnerum a textu contaminato et necrotico liberorum requirit. Quattuor stadia principalia curationis sunt: coagulatio (minuta); stadium inflammationis (horae); stadium textus granulationis (dies numerati); periodus formationis textus cicatricis (hebdomades).
Stadia curationis
Tempus acutum:irrigatio vulnerum, debridatio, reconstructio ossium, et recuperatio amplitudinis motus
(1) Aestima magnitudinem laesionis textus mollis et laesionis neurovascularis conexae.
(2) Magna copia liquidi isotonici ad irrigationem pulsantem in conclavi chirurgico adhibenda est, ut textus necroticus et corpora aliena removeantur.
(3) Debridatio perficitur singulis horis 24~48 ut omnia corpora aliena et textus necrotici e vulnere removeantur, donec vulnus claudi vel omnino tegi possit. (4) Vulnus apertum rite extenditur, textus profundus plene revelatur, et aestimatio ac debridatio efficacia perficiuntur.
(5) Extremum fracturae liberum in vulnus retrahitur; cortex parvus et inactivus removetur ad cavitatem medullae ossium examinandam et purgandam.
Reconstructio:tractatio sequelarum traumatis (coniunctionis tardae, nonconiunctionis, deformitatis, infectionis)
Convalescentia:Regressio psychologica, socialis, et occupationalis aegroti
Genus clausurae et operimenti vulneris
Clausura vel opertio vulneris praematura (dies 3~5) potest eventus curationis satisfactorios consequi: (1) clausura primaria
(2) clausura tarda
(3) clausura secundaria
(4) transplantatio lembi mediocris crassitudinis
(5) lembus voluntarius (lembus digitalis adiacens)
(6) lobulum pediculi vascularis (lobulum gastrocnemii)
(7) operculum liberum (Fig. 3)
Figura 3: Aspectus partiales transplantationum liberarum saepe praebentur.
Laesio ossium
I. Directio lineae fracturae
Transversa: Forma oneris fracturae transversae a tensione causatae
oblique: Modus oneris pressionis ob fracturam diagonalem
Spiralis: Forma oneris fracturae torsionalis ob fracturam spiralem
II. Fracturae
Classificatio secundum fracturas, genera fracturarum, etc. (Fig. 4)
Fracturae comminutae sunt fracturae cum tribus vel pluribus fragmentis ossium vivorum, plerumque ex laesione magnae energiae ortae.
Fractura pathologica lineae fracturae fit in regione deteriorationis ossis morbi prioris, inter quas: tumor ossis primarius, metastases ossium, osteoporosis, morbus ossis metabolicus, etc.
Fracturae imperfectae non in partes ossis separatas franguntur
Fracturae segmentales cum fragmentis fracturae distalibus, mediis et proximalibus. Segmentum medium sanguinis fluxus afficitur, plerumque ex laesione magnae energiae, cum separatione textus mollis ab osse, quae difficultates in sanatione ossium efficit.
Fracturae cum defectibus osseis, fracturae apertae cum fragmentis osseis, aut fracturae traumate inactivae quae purgandae sunt, aut fracturae graves comminutae quae defectus osseos efficiunt.
Fracturae cum fragmentis ossis papilionis similes sunt fracturis segmentalibus, eo quod non totam sectionem transversalem ossis afficiunt et plerumque ex vi flexionis oriuntur.
Fracturae ex tensione musculi a oneribus repetitis causantur et saepe in calcaneo et tibia fiunt.
Fracturae avulsionis fracturam puncti insertionis ossis causant cum tendinis vel ligamentum extenditur.
Fracturae compressionis sunt fracturae in quibus fragmenta ossium, plerumque ponderibus axialibus, comprimuntur.
Figura 4: Classificatio fracturarum
III. Factores qui sanationem fracturae afficiunt
Factores biologici: aetas, morbus metabolicus ossium, morbus subiacens, gradus functionis, status nutritionis, functio neurologica, laesio vascularis, hormona, factores crescentiae, status sanitatis capsulae textus mollis, gradus sterilitatis (fractura aperta), fumigans, medicamenta, pathologia localis, gradus energiae traumaticae, genus ossis, gradus defectus ossis, factores mechanici, gradus adhaesionis textus mollis ad os, stabilitas, structura anatomica, gradus energiae traumaticae, gradus defectus ossis.
IV. Modi curationis
Curatio non chirurgica indicatur aegris cum laesionibus parvae energiae vel qui ob factores systemicos vel locales inoperabiles sunt.
Reductio: tractio secundum axem longum membri, separatio fracturae.
Rursus fixatio orthopedica ad utrumque extremum fracturae: fixatio ossis reducti per fixationem externam, inclusa technica fixationis trium punctorum.
Technica fixationis compressionis continuae ossis tubularis ad tractionem: modus reductionis, inter quas tractio cutis et tractio ossis.
Curatio chirurgica
(1) Fixatio externa apta est fracturis apertis, fracturis clausis cum gravi trauma textuum mollium, et fracturis cum infectione (Fig. 5).
Figura V: Ratio fixationis externae
(2) Fixatio interna ad alia genera fracturarum applicatur et principium AO sequitur (Tabula 1).
Tabula 1: Evolutio AO in therapia fracturarum
Fragmenta interfracturarum fixationem compressionis requirunt, inter quas compressio statica (cochleae compressionis), compressio dynamica (clavi intramedullares non-obstruentes), ferularum insertio (inter obiectum internum et os labens), et fixatio pontis (materia interna aream comminutam transiens).
(4) Reductio indirecta:
Technologia tractionis in area fracturae comminutae adhibetur ad fragmentum per tensionem textus mollis reducendum, et vis tractionis ex instrumento tractionis femoris, fixatore externo, instrumento tensionis articulationis AO, vel aperitore laminae derivatur.
V. Stadia curationis
Secundum processum biochemicum sanationis fracturae, in quattuor stadia dividitur (Tabula 2). Simul, cum processu biochemico coniuncta, curatio fracturae in tres stadia dividitur, quae completionem processus biochemici et sanationem fracturae promovent (Fig. 6).
Tabula II: Cursus vitae sanationis fracturae
Figura VI: Schema curationis fracturae in muribus
Phasis inflammatoria
Haemorrhagia ex loco fracturae et textibus mollibus circumdantibus haematoma format, textus fibrovascularis in extremo fracturae formatur, et osteoblastae ac fibroblastae proliferare incipiunt.
Tempus otii
Prima responsio calli intra duas hebdomades fit, cum formatione sceleti cartilaginis deinde formatione calli per ossificationem endochondralem, et omnes formae specificae curationis fracturae cum modo curationis coniunguntur.
Restructio
Dum reparatio fit, os contextum formatum osse lamellare substituitur, et cavitas medullaris recanalitur ad completionem reparationis fracturae significandam.
Complicatio
Coniunctio tarda imprimis manifestatur fractura non intra tempus expectatum sanante, sed tamen aliquam activitatem biologicam habens, et causae coniunctionis tardae variae sunt, quae ad factores sanationem fracturae afficientes pertinent.
Nonunio manifestatur ut fractura sine signo sanationis clinicae vel radiologicae, et praecipuae manifestationes sunt:
(1) Nonunio atrophica propter nonvascularizationem et defectum facultatis biologicae ad sanandum, typice manifestatur ut stenosis partis fractae ossis et nullis vasis sanguineis, et processus curationis requirit stimulationem activitatis biologicae localis (insitium ossis vel resectio corticalis ossis et translationem ossis).
(2) Nonunio hypertrophica vascularizationem transitionalem et facultatem biologicam habet, sed stabilitate mechanica caret, quae typice manifestatur ut nimius incrementum extremitatis fractae fracturae, et curatio stabilitatem mechanicam augere debet (lamina ossea et fixatio cochleis).
(3) Nonunion dystrophica sanguinis copiam sufficientem habet, sed callus paene nullus formatur, et fracturae reductio iterum perficienda est propter insufficientem dislocationem et reductionem partis fractae fracturae.
(4) In non-unione infectiosa cum infectione chronica, curatio primum focum infectionis removere, deinde sanationem fracturae promovere debet. Osteomyelitis infectio ossium est morbus ossium et infectio ossium, quae potest esse infectio directa vulnerum apertorum vel infectio pathogena per vias sanguinis transmissas, et necesse est microorganismos et pathogena infecta ante curationem identificare.
Syndroma doloris regionalis complexae dolore, hyperaesthesia, allergiis membrorum, fluxu sanguinis locali irregulari, sudore, et oedema, inter quas anomaliae systematis nervosi autonomici, insignitur. Solet post trauma et chirurgiam oriri, et primo tempore detegi et curari, si opus est, cum obstructione nervi sympathetici.
• Ossificatio heterotopica (HO) post trauma vel chirurgiam communis est, et frequentior in cubito, coxa et femore, et bisphosphonata oralia mineralizationem ossis post initium symptomatum inhibere possunt.
• Pressio in compartimento periphysali ad certum gradum crescit, perfusionem internam impediens.
• Laesio neurovascularis causas laesionis neurovascularis diversas habet propter loca anatomica diversa.
• Necrosis avascularis in locis ubi sanguinis suppletio insufficiens fit, vide praesertim laesionem et locum anatomicum, etc., et damnum irreversibile fit.
Tempus publicationis: Decembris XXXI, anno MMXXIV
