Per decennia proxima, incidentia fracturarum humeralis proximalis (PHFs) plus quam 28% aucta est, et frequentia chirurgica plus quam 10% in aegris ab annis 65 natis et maioribus aucta est. Plane, densitas ossium imminuta et numerus casuum auctus factores periculi maiores sunt in crescente multitudine senili. Quamquam variae curationes chirurgicae ad PHFs dislocatas vel instabiles tractandas praesto sunt, nulla consensio est de optima ratione chirurgica pro senibus. Progressus laminarum stabilizationis anguli optionem curationis pro curatione chirurgica PHFs praebuit, sed alta frequentia complicationum usque ad 40% consideranda est. Frequentissime relatae sunt collapsus adductionis cum dislocatione cochlearum et necrosis avascularis (AVN) capitis humeralis.
Reductio anatomica fracturae, restitutio momenti humeralis, et accurata fixatio subcutanea cochleae tales complicationes minuere possunt. Fixatio cochleae saepe difficilis est ad efficiendum propter qualitatem ossis humeri proximalis imminutam ab osteoporosi causatam. Ad hanc difficultatem solvendam, firmatio interfaciei osseae et cochleae cum qualitate ossis mala per applicationem cementi ossei polymethylmethacrylatis (PMMA) circa apicem cochleae est nova methodus ad robur fixationis implantati augendum.
Hoc studium proposuit aestimare et analyzare eventus radiographicos carcinomatum capitis (PHF) cum laminis angulatis stabilizationis et augmentatione additionali apicis cochlearum in aegris supra annos sexaginta tractatorum.
III.Materia et Methodus
In summa, quadraginta novem aegroti implantum anguli stabilizatum et augmentationem cementi additiciam cum cochleis pro fasciis funiculorum et phalangium subierunt, et viginti quattuor aegroti in studio inclusi sunt secundum criteria inclusionis et exclusionis.
Omnes viginti quattuor fracturae capitis humeri (PHF) secundum systema classificationis HGLS, a Sukthankar et Hertel introductum, per tomographias computatas praeoperativas classificatae sunt. Tam radiographiae praeoperativae quam postoperativae simplices aestimatae sunt. Reductio anatomica fracturae adaequata pro perfecta habita est cum tuberositas capitis humeri denuo redacta est et minus quam 5 mm hiatus vel dislocationis ostendit. Deformitas adductionis definita est ut inclinatio capitis humeri respectu diaphysei humeri minus quam 125°, et deformitas valgi plus quam 145°.
Penetratio primaria cochleae definita est ut apex cochleae marginem corticis medullaris capitis humeralis penetrans. Dislocatio fracturae secundariae definita est ut dislocatio tuberositatis reductae plus quam 5 mm et/vel mutatio plus quam 15° in angulo inclinationis fragmenti capitis in radiographia subsequenti comparata cum radiographia intraoperativa.
Omnes chirurgiae per methodum deltopectoralem maiorem peractae sunt. Fracturae reductio et laminae positio modo consueto peracta sunt. Technica augmentationis cochleis-cemento 0.5 ml cementi ad augmentationem apicis cochlearum adhibuit.
Immobilisatio post operationem in fascia brachiali humeri aptata per tres hebdomades peracta est. Motus passivus praecox et activus adiutus cum modulatione doloris duos dies post operationem initiatus est ad plenam amplitudinem motus (ROM) consequendam.
II.Consequentia.
Resultata: Viginti quattuor aegroti inclusi sunt, aetate mediana 77.5 annorum (ambitu, 62-96 annorum). Viginti una feminae et tres mares erant. Quinque fracturae bipartitae, duodecim fracturae tripartitae, et septem fracturae quadripartitae chirurgice curatae sunt utens laminis stabilizationis angulatis et augmentatione additionali cochleis-cemento. Tres ex viginti quattuor fracturis fracturae capitis humeralis erant. Reductio anatomica in duodecim ex viginti quattuor aegrotis effecta est; completa reductio corticis medialis in quindecim ex viginti quattuor aegrotis (62.5%) effecta est. Tribus mensibus post chirurgiam, viginti ex viginti uno aegrotis (95.2%) consolidationem fracturae consecuti sunt, exceptis tribus aegrotis qui chirurgiam revisionis praematuram requirebant.
Unus aegrotus dislocationem secundariam praecocem (rotationem posteriorem fragmenti capitis humeralis) septem hebdomades post chirurgiam passus est. Revisio arthroplastia totali inversa humeri tribus mensibus post chirurgiam peracta est. Penetratio primaria cochlearum propter parvam effusionem cementi intraarticularem (sine erosione maiori articulationis) in tribus aegrotis (quorum duobus fracturas capitis humeralis habebant) per observationem radiographicam postoperativam observata est. Penetratio cochlearum in strato C laminae stabilizationis anguli in duobus aegrotis et in strato E in altero detecta est (Fig. 3). Duo ex his tribus aegrotis deinde necrosis avascularis (NAV) passi sunt. Aegroti chirurgiam revisionis propter evolutionem NAV subierunt (Tabulae 1, 2).
III.Disputatio.
Frequentissima complicatio in fracturis humeralis proximalibus (PHFs), praeter evolutionem necrosis avascularis (AVN), est dislocatio cochlearum cum subsequenti collapso adductionis fragmenti capitis humeralis. Hoc studium invenit augmentationem cochlearum cemento effecisse ratam unionis 95.2% post tres menses, ratam dislocationis secundariae 4.2%, ratam AVN 16.7%, et ratam revisionis totalis 16.7%. Augmentatio cochlearum cemento effecit ratam dislocationis secundariae 4.2% sine ullo collapso adductionis, quae rata inferior est comparata cum circiter 13.7-16% cum fixatione angulata laminae conventionali. Valde commendamus ut conatus adhibeantur ad reductionem anatomicam adaequatam consequendam, praesertim corticis humeralis medialis in fixatione angulata laminae PHFs. Etiam si augmentatio addita apicis cochlearum adhibeatur, criteria potentialis defectus bene nota consideranda sunt.
Ratio revisionis generalis 16.7% per augmentationem apicis cochlearum in hoc studio intra inferiorem limitem rationum revisionis antea divulgatarum pro laminis stabilizationis angularis traditionalibus in PHFs est, quae rationes revisionis in populatione seniore a 13% ad 28% variantes ostenderunt. Nulla mora. Studium prospectivum, aleatorium, multicentricum moderatum a Hengg et al. ductum beneficium augmentationis cochlearum cementiciae non ostendit. Inter summam 65 aegrotorum qui observationem unius anni perfecerunt, defectus mechanicus in 9 aegrotis et 3 in grege augmentationis apparuit. AVN in 2 aegrotis (10.3%) et in 2 aegrotis (5.6%) in grege non aucto observatum est. In summa, nullae differentiae significantes in eventu adversorum et exitibus clinicis inter duos greges fuerunt. Quamquam haec studia in exitibus clinicis et radiologicis intenta sunt, radiographias non tam accurate quam hoc studium aestimaverunt. In summa, complicationes radiologice detectae similes erant illis in hoc studio. Nullum horum studiorum effusionem cementi intra-articularem rettulit, praeter studium ab Hengg et al. factum, qui hunc eventum adversum in uno aegroto observaverunt. In hoc studio, penetratio primaria cochlearum bis in gradu C et semel in gradu E observata est, cum subsequenti effusione cementi intra-articulari sine ulla significatione clinica. Materia contrastans sub controlo fluoroscopico iniecta est antequam augmentatio cementi singulis cochleis applicata est. Attamen, diversae prospectus radiographici in diversis positionibus brachii peragendi et diligentius aestimandi sunt ut quaevis penetratio primaria cochlearum ante applicationem cementi excludatur. Praeterea, roboratio cementi cochlearum in gradu C (configuratio cochlearum divergens) vitanda est propter maius periculum penetrationis cochlearum principalium et subsequentis effusionis cementi. Augmentatio apicis cochlearum cementi non commendatur in aegrotis cum fracturis capitis humeralis propter magnum potentiale effusionis intra-articularis in hoc exemplo fracturae observatum (in duobus aegrotis observatum).
VI. Conclusio.
In curatione carcinomatum capitis humeri (PHF) cum laminis anguli stabilibus adhibitis cemento PMMA, augmentatio apicis cochlearum cementi est ars chirurgica fidissima quae fixationem implantati ad os amplificat, unde et secundaria dislocatio 4.2% in aegris osteoporoticis deficit. Collata cum litteris exstantibus, incidentia aucta necrosis avascularis (AVN) praesertim in fracturis gravibus observata est, et hoc in rationem habendum est. Ante applicationem cementi, quaevis effusio intraarticularis cementi diligenter excludenda est per administrationem medii contrastantis. Propter magnum periculum effusionis intraarticularis cementi in fracturis capitis humeri, augmentationem apicis cochlearum cementi in hac fractura non commendamus.
Tempus publicationis: VI Augusti, MMXXIV
