Quid est luxatio articulationis acromioclavicularis?
Luxatio articulationis acromioclavicularis ad genus traumatis humeri refertur, in quo ligamentum acromioclaviculare laeditur, quod dislocationem claviculae efficit. Est dislocatio articulationis acromioclavicularis causata a vi externa applicata ad extremitatem acromionis, quae scapulam moveri facit antrorsum vel deorsum (vel retrorsum). Infra, de generibus et curationibus luxationis articulationis acromioclavicularis discemus.
Luxationes (vel separationes, iniuriae) articulationis acromioclavicularis frequentiores sunt in hominibus qui in ludis athleticis et opere physico versantur. Luxatio articulationis acromioclavicularis est separatio claviculae a scapula, et communis huius iniuriae nota est casus in quo summum punctum humeri terram tangit vel impactus directus summi puncti humeri. Luxationes articulationis acromioclavicularis saepe in lusoribus pediludii et cyclistis vel motociclistis post casum occurrunt.
Genera luxationis articulationis acromioclavicularis
II° (gradus): articulatio acromioclavicularis leviter dislocata est et ligamentum acromioclaviculare fortasse extensum vel partim ruptum est; hoc genus laesionis articulationis acromioclavicularis frequentissimum est.
II° (gradus): luxatio partialis articulationis acromioclavicularis, dislocatio in examine fortasse non manifesta. Ruptura completa ligamenti acromioclavicularis, nulla ruptura ligamenti clavicularis rostralis.
III° (gradus): separatio completa articulationis acromioclavicularis cum laceratione completa ligamenti acromioclavicularis, ligamenti rostroclavicularis et capsulae acromioclavicularis. Cum nullum ligamentum sustineat aut trahat, articulatio humeri propter pondus brachii superioris deficit, clavicula ergo prominenter et sursum conversa apparet, et prominentia in humero videri potest.
Gravitas luxationis articulationis acromioclavicularis etiam in sex typos dividi potest, typis I-III frequentissimis, typis IV-VI raris. Propter gravem laesionem ligamentorum quae regionem acromioclavicularem sustinent, omnes laesiones typorum III-VI curationem chirurgicam requirunt.
Quomodo luxatio acromioclavicularis curatur?
Aegris cum luxatione articulationis acromioclavicularis, curatio apta secundum condicionem eligitur. Aegris cum morbo levi, curatio conservativa fieri potest. Speciatim, pro luxatione articulationis acromioclavicularis typi I, quies et suspensio cum linteo triangulari per unam vel duas hebdomades sufficiunt; pro luxatione typi II, cingulum dorsale ad immobilizationem adhiberi potest. Curatio conservativa, ut fixatio et frenatio cinguli humeri et cubiti; aegris cum condicione graviori, id est aegris cum laesione typi III, quia capsula articularis et ligamentum acromioclaviculare et ligamentum rostrale claviculare rupta sunt, articulationem acromioclavicularem omnino instabilem reddentes, curationem chirurgicam considerare debent.
Curatio chirurgica in quattuor categorias dividi potest: (1) fixatio interna articulationis acromioclavicularis; (5) fixatio rostralis clausurae cum reconstructione ligamenti; (3) resectio claviculae distalis; et (4) transpositio musculi potentiae.
Tempus publicationis: VII Iun. MMXXIV
