Fracturae intertrochantericae femoris dimidiam partem fracturarum coxae in senibus efficiunt. Curatio conservativa complicationibus, ut thrombosis venarum profundarum, embolismus pulmonalis, ulcera decubitus, et infectiones pulmonales, obnoxia est. Mortalitas intra annum unum viginti centesimas excedit. Ergo, in casibus ubi condicio physica aegroti permittit, chirurgia interna fixationis praecox curatio praefertur pro fracturis intertrochantericis.
Fixatio interna clavi intramedullaris nunc est norma optima ad fracturas intertrochanteriacas curandas. In studiis de factoribus fixationem internam PFNA influentibus, factores ut longitudo clavorum PFNA, angulus varus, et forma in multis studiis prioribus descripti sunt. Attamen adhuc incertum est utrum crassitudo clavi principalis exitus functionales afficiat. Ad hoc tractandum, eruditi externi clavos intramedullares aequalis longitudinis sed diversae crassitudinis ad fracturas intertrochanteriacas in individuis senioribus (aetate > 50) fixandas adhibuerunt, conantes comparare utrum differentiae in exitibus functionalibus sint.
Studium comprehendit 191 casus fracturarum intertrochantericarum unilateralium, omnes fixatione interna PFNA-II tractati. Cum trochanter minor fractus et avulsus esset, clavus brevis 200 mm adhibitus est; cum trochanter minor integer vel non avulsus esset, clavus brevissimus 170 mm adhibitus est. Diameter clavus principalis inter 9 et 12 mm variabat. Comparationes principales in studio in sequentibus indiciis intentae sunt:
1. Latitudo trochanteris minor, ad aestimandum utrum positio consueta fuerit;
2. Relatio inter corticem medialem fragmenti capitis et colli et fragmentum distale, ad qualitatem reductionis aestimandam;
3. Distantia Apicis et Apices (DAP);
4. Ratio clavorum ad canalem (RPC). RCP est ratio diametri clavorum principalium ad diametrum canalis medullaris in plano distali cochleae obturantis.
Inter 191 aegros inclusos, distributio casuum secundum longitudinem et diametrum unguis principalis in figura sequenti ostenditur:
Ratio NCR media 68.7% erat. Hac media ut limine adhibita, casus cum NCR media maiore diametrum unguis principalis crassiorem, dum casus cum NCR media minore diametro unguis principalis tenuiorem habere aestimabantur. Hoc ad classificationem aegrotorum in gregem Unguis Principalis Crassi (90 casus) et gregem Unguis Principalis Tenuis (101 casus) duxit.
Eventus indicant nullas differentias statistice significantes fuisse inter gregem Clavi Principalis Crassi et gregem Clavi Principalis Tenui quoad distantiam Apicis-Apicis, puncta Koval, tardam rationem sanationis, rationem reoperationis, et complicationes orthopaedicas.
Similis huic studio, articulus in "Journal of Orthopaedic Trauma" anno 2021 divulgatus est: [Titulus Articuli].
In studio inclusi sunt 168 aegroti senes (aetate > 60) fracturis intertrochantericis affecti, omnes clavis cephalomedullaribus tractati. Secundum diametrum clavi principalis, aegroti in gregem 10mm et gregem diametro maiore quam 10mm divisi sunt. Resultata etiam indicaverunt nullas differentias statistice significantes in ratibus reoperationum (sive generalibus sive non infectivis) inter duos greges exstare. Auctores studii suggerunt, in aegrotis senibus fracturis intertrochantericis affectis, usum clavorum principalium 10mm diametri sufficere, nec opus esse nimia alesura, cum adhuc exitus functionales favorabiles consequi possit.
Tempus publicationis: XXIII Februarii, MMXXIV
