Eventus curationis pendet a repositione anatomica partis fracturae, firma fixatione fracturae, conservatione bonae tegumenti textus mollis, et exercitatione functionali praecoci.
Anatomia
Thehumerus distalisin columnam medialem et columnam lateralem dividitur (Figura 1).
Figura 1 Humerus distalis constat ex columna mediali et laterali.
Columna medialis partem medialem epiphysis humeralis, epicondylum medialem humeri, et condylum humeralem medialem cum lapsu humerali comprehendit.
Columna lateralis partem lateralem epiphysis humeralis, epicondylum externum humeri et condylum externum humeri cum tuberositate humerali comprehendens.
Inter duas columnas laterales sita est fossa coronoidea anterior et fossa humeralis posterior.
Mechanismus laesionis
Fracturae supracondylares humeri saepissime a casibus ex locis altis causantur.
Aegroti iuniores cum fracturis intra-articularibus saepissime a vulneribus violentis magnae energiae causantur, sed aegroti seniores fracturas intra-articulares ex vulneribus violentis minoris energiae propter osteoporosis habere possunt.
Typis
(a) Sunt fracturae supracondylares, fracturae condylares et fracturae intercondylares.
(b) Fracturae supracondylares humeri: locus fracturae supra fossam accipitris sita est.
(c) Fractura condyli humeralis: locus fracturae in fossa accipitris sita est.
(d) fractura intercondylaris humeri: locus fracturae inter duos condylos distales humeri sita est.
Figura 2 Typatio AO
Typus fracturae humeralis AO (Figura 2)
Typus A: fracturae extraarticulares.
Typus B: fractura superficiem articularem afficiens (fractura columnae singularis).
Typus C: completa separatio superficiei articularis humeri distalis a caule humerali (fractura bicolumnaris).
Quaeque species porro in tres subtypos dividitur secundum gradum comminutionis fracturae (uno ~ tres subtypos cum crescente gradu comminutionis hoc ordine).
Figura 3 Typatio Riseborough-Radin
Typus Riseborough-Radin fracturarum intercondylarum humeri (omnes typi partem supracondylarem humeri includunt)
Typus I: fractura sine dislocatione inter tuberositatem humeralem et astrale.
Typus II: fractura intercondylaris humeri cum dislocatione massae fracturae condyli sine deformitate rotationis.
Typus III: fractura intercondylaris humeri cum dislocatione fragmenti fracturae condyli cum deformitate rotationali.
Typus IV: fractura gravis et comminuta superficiei articularis unius vel utriusque condyli (Figura 3).
Figura 4 Fractura tuberositatis humeralis typi I
Figura 5 Gradus fracturae tuberositatis humeralis
Fractura tuberositatis humeralis: laesio scissionis humeri distalis
Typus I: fractura totius tuberositatis humeralis incluso margine laterali talus humeralis (fractura Hahn-Steinthal) (Figura 4).
Typus II: fractura subchondralis cartilaginis articularis tuberositatis humeralis (fractura Kocher-Lorenz).
Typus III: fractura comminuta tuberositatis humeralis (Figura 5).
Curatio non chirurgica
Methodi curationis non chirurgicae fracturarum humeri distalis munus limitatum habent. Finis curationis non chirurgicae est: motus articularis praecox ad rigiditatem articularem vitandam; aegroti senes, qui plerumque morbis multis compositis laborant, methodo simplici curandi sunt, articulationem cubiti in flexu 60° per duas vel tres hebdomades ferulando, deinde levi actione.
Curatio chirurgica
Finis curationis est restituere amplitudinem motus functionalis articulationis sine dolore (30° extensionis cubiti, 130° flexionis cubiti, 50° rotationis anterioris et posterioris); fixatio interna firma et stabilis fracturae permittit initium exercitationum functionalium cubiti post sanationem vulneris cutis; fixatio duplicis laminae humeri distalis includit: fixationem duplicis laminae lateralis medialem et posteriorem, vel...medialis et lateralisduplicis laminae fixatio.
Methodus chirurgica
(a) Aegrotus in positione laterali sursum versus collocatur, membrana sub membro affecto posita.
Identificatio et protectio nervorum medianorum et radialium intraoperative.
Cubitus posterior aditu chirurgico extendi potest: osteotomia accipitris ulnaris vel retractio tricipitis ad fracturas articulares profundas revelandas.
Osteotomia ulnaris accipitris: expositio sufficiens, praesertim in fracturis comminutis superficiei articularis. Attamen, fracturae non-unionis saepe in loco osteotomiae occurrunt. Frequentia fracturarum non-unionis significanter redacta est per osteotomiam ulnaris accipitris (osteotomiam herringbone) emendatam et fixationem cum filo transtensionis vel lamina.
Expositio retractionis tricipitis fracturis triplicis humeri distalis cum comminutione articulationis adhiberi potest, et expositio expansa labi humeri apicem accipitris ulnaris circiter 1 cm abscindere et nudare potest.
Inventum est duas laminas orthogonaliter vel paralleliter poni posse, pro genere fracturae in qua laminae collocandae sunt.
Fracturae superficiei articularis ad superficiem articularem planam restituendae et cauli humeri figi debent.
Figura 6 Fixatio interna post operationem fracturae cubiti
Fixatio temporaria fragmenti fracturae filo K applicato peracta est, post quod lamina compressionis potentiae 3.5 mm ad formam laminae secundum formam post columnam lateralem humeri distalis decurtata est, et lamina reconstructionis 3.5 mm ad formam columnae medialis decurtata est, ut utraque latera laminae superficiei ossis convenirent (nova lamina conformationis provecta processum simplificare posset.) (Figura 6).
Cave ne fragmentum fracturae superficiei articularis cochleis corticalibus omnibus filis praeditis pressione a latere mediali ad lateralem figas.
Locus migrationis mille epiphysis-humeri magni momenti est ad vitandam non-unionem fracturae.
Insitio ossis in loco defectus ossis adhibita, insitiones ossis cancellati iliaci applicatae ad defectum fracturae compressionis implendum: columnam medialem, superficiem articularem et columnam lateralem, insitio ossis cancellati ad latus cum periosteo integro et defectu ossis compressionis ad epiphyses.
Memento punctorum principalium fixationis.
Fixatio fragmenti fracturae distalis cum toto numerocochleaequam fieri potest.
fixatio quam plurimorum fragmentorum fracturae fragmentariorum cochleis medialiter ad lateralem transeuntibus.
Laminae ferreae in lateribus medialibus et lateralibus humeri distalis ponendae sunt.
Optiones curationis: Arthroplastia cubiti totalis
Aegris cum fracturis comminutis gravibus vel osteoporosis, arthroplastia totalis cubiti motum articulationis cubiti et functionem manus restituere potest post aegros minus exigentes; ars chirurgica similis est arthroplastiae totalis pro mutationibus degenerativis articulationis cubiti.
(1) applicatio prosthesis longi generis caulis ad extensionem fracturae proximalis prohibendam.
(2) Summarium operationum chirurgicarum.
(a) Procedura perficitur aditu cubiti posterioris, gradibus similibus iis qui ad incisionem fracturae humeri distalis et fixationem internam (ORIF) adhibentur.
Anteriorizatio nervi ulnaris.
Aditus per utrasque partes tricipitis ad os fragmentatum removendum (punctum principale: ne extremitatem tricipitis in loco accipitris ulnaris seces).
Totus humerus distalis, fossa accipitris inclusa, removeri et prothesis aptari potest, quae nullas sequelas significantes relinquet si 1 ad 2 cm additi removeantur.
Adaptatio tensionis intrinsecae musculi tricipitis per aptationem prosthesis humeralis post excisionem condyli humeralis.
Excisio apicis eminentiae ulnaris proximalis ut melior aditus ad expositionem et institutionem componentium prosthesis ulnaris permittatur (Figura 7).
Figura 7 Arthroplastia cubiti
Cura postoperativa
Ferula postoperativa partis posterioris articulationis cubiti removenda est, simul ac vulnus cutis aegroti sanato est, et exercitationes functionales activae cum auxilio incipiendae sunt; articulatio cubiti satis diu post articulationem totalem substituendam fixa esse debet, ut sanatio vulneris cutis promoveatur (articulatio cubiti in positione recta per duas hebdomades post chirurgiam figi potest, ut melior functio extensionis obtineatur); ferula fixa amovibilis nunc vulgo in clinica adhibetur ad exercitationes amplitudinis motus facilitandas, cum saepe removeri potest, ut membrum affectum melius protegatur; exercitatio functionalis activa plerumque 6-8 hebdomades postquam vulnus cutis plene sanato est incipitur.
Cura postoperativa
Ferula postoperativa partis posterioris articulationis cubiti removenda est, simul ac vulnus cutis aegroti sanato est, et exercitationes functionales activae cum auxilio incipiendae sunt; articulatio cubiti satis diu post articulationem totalem substituendam fixa esse debet, ut sanatio vulneris cutis promoveatur (articulatio cubiti in positione recta per duas hebdomades post chirurgiam figi potest, ut melior functio extensionis obtineatur); ferula fixa amovibilis nunc vulgo in clinica adhibetur ad exercitationes amplitudinis motus facilitandas, cum saepe removeri potest, ut membrum affectum melius protegatur; exercitatio functionalis activa plerumque 6-8 hebdomades postquam vulnus cutis plene sanato est incipitur.
Tempus publicationis: III Kal. Dec. MMXXII
